Mahallenin sevilen iki dul kadını, Necla ve Figen, yıllardır aynı sokakta komşuluk ediyordu. İkisi de mahallenin gençlerine kendi çocukları gibi kol kanat gerer, yemeklerinden eksik etmez, dertlerini dinlerdi. Herkes onları bir anne şefkatiyle tanırdı. Ama bir süredir kendi hayatlarının eksikliğini hissetmeye başlamışlardı. Uzun zamandır yalnız olan bu iki olgun kadın, bir akşam sohbet ederken gülüşerek, “Neden bu gençlerle biraz daha yakınlaşmayalım?” diye espri yaptılar. Şakayla başlayan bu fikir, zamanla mahalledeki bazı gençlerle daha samimi ve neşeli bir bağ kurmalarına vesile oldu. Aralarında geçen esprili sohbetler ve tatlı çekişmeler, onların hayatına yeniden renk kattı.
